Het begon allemaal begin 1968. Jongerenviereingen ontstonden op vele plaatsen en de beatmis was populair. Enkele jongeren in de Martelaren van Gorcumparochie staken hun hoofden bij elkaar en het jongerenkoor van de Martelaren was een feit. Tegelijkertijd werkten er in de Paulus een aantal jongeren aan het voorberijden van viering, waarbij zij een gast-jongerenkoor uitnodigden. Ook deze parochie wilde wel eens een ‘eigen’ jongerenkoor en zo ontstond het koor van de Paulus en Martelaren: Jongerenkoor ‘PaMa’. Het koor had zo’n 40 tot 50 leden, en de diensten hadden een, voor die tijd, zeer kritische kijk op vieringen, kerk en maatschappij. Dit duurde tot ongeveer 1978. Het nieuwtje was er een beetje af en de mensen die het koor hadden opgericht waren inmiddels geen lid meer. Dit was niet alleen bij PaMa maar bij vele jongerenkoren het geval. Met ups en downs belanden we in 1980. Waar er in de decembermis nog maar 6 mensen stonden te zingen.
De jongeren die op dat moment de missen in de Paulus- en in de Martelarenparochie bijwoonden, werden voor de keus gesteld: óf mee gaan zingen óf we zouden moeten stoppen. Door de jongeren die zich meldde en de medewerking van de dirigente van het jeugdkoor van de Paulus kwam er een nieuwe start. In februari 1981 stonden er zo’n 16 mensen te zingen. Dit heeft zich voortgezet en resulteert dat in 1986 een enthousiaste groep van ongeveer 35 jonge mensen tussen de 12 en 30 jaar. Ook het combo vernieuwde en verjongde zich. De pianist werd tevens pianist van het kinderkoor ‘De Stadhoudertjes’ en zo ontstond een nieuwe doorstroom en aanwas van jongere leden. In die jaren werd de bovengrens van ons koor steeds verder opgerekt en op een bepaald moment besloten de oudste leden dat het tijd was om ons koor weer een jongerenkoor te laten zijn. Er kwam een, voor iedereen, nieuwe dirigent die bijzonder enthousiast was. Eén van de vroegere leden van ‘De Stadhoudertjes’ kwam een paar jaar achter de piano zitten.
Jongerenkoor PaMa ging zich meten met andere jongerenkoren in festivals en haalde zowaar een eerste plek op het Poeldijks Jongerenkoren Festival. Ook op het Nationaal Kampioenschap Jongerenkoren (NKJ) werden we geprezen om onze koorklank en enthousiasme. Rond 1998 kreeg ons koor de vraag of we een samenwerkingsverband aan wilden gaan met de jongeren uit de Sacramentsparochie. Hun koor was ter ziele gegaan, maar ze wilde nog wel erg graag zingen. Deze impuls van onbekende nieuwe leden was voor iedereen even wennen, maar al gauw vormden we opnieuw een hechte groep als altijd, muzikaal én sociaal gezien. Binnen ons koor ontstonden meer ‘stelletjes’ dan voorheen. In de jaren daarna zagen we dat we steeds meer contacten hadden binnen de Sacramentsparochie. We spraken af met de Paulusparochie dat we voortaan in de Sacramentsparochie zouden gaan zingen.
In 2003 stopte dirigent Hans Kuijpers na 12,5 jaar. Daarbovenop werden de parochies waar wij zongen met sluiting bedreigd. Dat was een flinke klap voor ons jongerenkoor. PaMa belandde eind 2004 op een nieuw dieptepunt; diverse koorleden stonden op het punt van afhaken en er was nog steeds geen nieuwe dirigent. Er kwam een oplossing in de vorm van Meye Peters. Hij wilde ons graag een seizoen vooruit helpen en ons mee laten doen aan het NKJ. In slechts 5 maanden klom ons koor op uit een diep dal en ging muzikaal met grote sprongen vooruit. We behaalde zowaar de 2e plaats op het NKJ, waar we voorheen hooguit als 8e eindigden. Ons combo ontving dat jaar niet minder dan een 10 van de vakjury. Ook Meye was zelf blij verrast met dit resultaat. Hij besloot tot onze vreugde dat hij wilde aanblijven als dirigent van ons koor. PaMa bleef zich ontwikkelen onder de vakkundige leiding van Meye. In 2006 en 2007 won PaMa op het NKJ de publieksprijs en eindigde beide jaren op de 5e plaats. Tevens stonden we in 2007 wederom in Poeldijks Jongerenkoren Festival met de eerste prijs vakjury en de publieksprijs in onze handen.
In 2008(?) sloot de Heilige Martelaren van Gorcum waar PaMa zong. De kerk werd in 2009 aangekocht door de gemeente, tot ongeveer deze tijd repeteerde Pama nog daar omdat we daar de koorzolder hadden. Toen verhuisden we naar de Antonius Abtkerk en konden we repeteren op de zolder van de pastorie aldaar.
Rond 2014 is de huidige bar op initiatief van een aantal leden gemaakt.
.
In 2020 werd het weer spannend. Corona goeide roet in het eten, samen repeteren was er niet meer bij, laat staan zingen in de kerk. Wel hebben we een mooie digitale kerstviering kunnen verzorgen. Door de inzet van velen is de groep niet uiteengevallen. Toen de kerken weer open gingen, werd de leeftijdsgrens aangepast om meer koorleden aan te trekken.
Ook begon sinds in 2023 dirigent Frank van Gaal, om ons naar nieuwe hoogtes te brengen.
Vandaag de dag staan we met een mooie groep van 15 mensen te zingen in de Antonius Abt, alwaar we blijven proberen om mensen te inspireren, mee te nemen en de liturgie te ondersteunen.
